فیلم "محمد رسول الله (ص)" به کارگردانی آقای مجید مجیدی که در سال 1393 اکران شد به عنوان یکی از پرهزینه ترین فیلمهای ایرانی و البته پرفروشترین آنها شناخته می شود. اقبال گسترده مخاطبین به فیلم مذکور شاید به دلیل موضوع اصلی آن یعنی  زندگی رسول خدا(ص) باشد هرچند بر این تصویرگری نقدهای فراوانی در داخل و خارج از کشور ارائه شده است.
با توجه به اینکه جدی ترین فیلم ساخته شده درباره پیامبر اکرم(ص) تا زمان کنونی اثر مصطفی عقاد در سال 1976 میلادی بنام "الرسالة" و مشهور به "محمد رسول الله(ص)" است طبیعتا فیلم جناب مجیدی با آن مقایسه می شود و این امر توسط تحلیلگران و منتقدین فراوانی صورت پذیرفته است.
در مقایسه انجام شده عموما "الرسالة" را در نوع خود اثری موفق و ماندگار دانسته اند و معتقدند که آن فیلم در زمان خود با استفاده از شرایط معمول توأم با خلاقیت، قواعد کلاسیک فیلمسازی اعم از درام و شخصیت پردازی را بسیار بهتر رعایت کرده و به جای استفاده از تکنیکهای پرهزینه با شرایط متعارف موفقیتی نسبی داشته است.
در "الرسالة" به وجه ملموس و زندگی قابل درک رسول خدا(ص) پرداخته شده ولی در فیلم "محمد رسول الله (ص)" بیشتر وجه معنوی و تأثیرات ماورائی آن حضرت مد نظر قرار می گیرد. همچنین در آن فیلم برای نشان دادن پیامبر(ص) ازتصاویر "pov" یا "سابژکتیو" و همچنین "اورشولدر" استفاده می شود که در زمان خود خلاقیتی کارآمد به نظر می آید ولی در فیلم حاضر به شیوه آثار هالیوودی در فیلمهای دینی با شیوه ای کلیشه ای، گاهی از هاله نورکمک می گیرند.
فیلمساز سینمایی "محمد رسول الله (ص)" با بهره مندی از عوامل مطرح جهانی که بعضا صاحب اسکار هم می باشند از قبیل فیلمبردار، آهنگساز، طراح صحنه و مسئول جلوه های ویژه برای ماندگار شدن و افزایش قوت حرفه ای اثر خود تلاش می کند و همت او قابل تقدیر است ولی علیرغم زیبائیهای فیلم در هریک از بخشهای جداگانه، محصولی چشمگیر و بی نظیر پدید نمی آید. برای مثال فیلمبرداری "استورارو" بسیار زیباست و قابهایی چشم نواز دارد ولی به عنوان یک فیلمبرداری متمایز و خارج از توان فیلمبرداران ایرانی شناخته نمی شود. در سایر بخشها نیز همین دو ویژگی مثبت و از طرفی قابل تأمل و ایراد وجود دارد.
یکی از نکات مهم محتوایی و حرفه ای درنقد این فیلم از گفتگوی مقدماتی کارگردان با عالمی گرانقدر قابل توجه می باشد. در بعضی از دیدارهای آقای مجیدی با حضرت آیت الله جوادی آملی، مضمون توصیه آن عالم مفسر این بود که برای فیلمسازی درباره مقطع کودکی پیامبر اسلام(ص) باید کاوشی دقیق و شایسته انجام داد چون کودکی بعضی از انبیاء الهی مثل حضرت موسی(ع) و حضرت عیسی(ع) به طور طبیعی و ذاتی دارای نکته های جذاب بسیار است و برای استفاده هنری قابلیتی ویژه دارد ولی در زندگی پیامبراکرم(ص) مقاطع دیگر حیات است که جلوه های مناسب برای آثار دراماتیک پیدا می کند. با این وجود علیرغم توصیه مهم یادشده، قصه فیلم حاضر، چنان که شایسته پردازش حرفه ای است موفق به نظر نمی رسد.
در مجموع فیلم  "محمد رسول الله (ص)" همانگونه که مردم بسیاری دیدند و با غلبه احساسات به وجد آمدند و حتی گاهی با آن گریستند، از منظر عمومی قابل تماشا استفاده و لذت بردن است ولی در یک نقد حرفه ای نکات متعددی قابل ذکر است که وزن هزینه های میلیون دلاری ساخت فیلم را با محصول حرفه ای کار از تعادل خارج می داند و توقع منقدین را برآورده نمی کند.